Wonen
Gewoond wordt er in Den Haag al vanaf de prehistorie. Rond 3800 voor Chr. leven enkele families in de buurt van het huidige Ypenburg. Hun boerderijen staan hooggelegen op de flank van een duin, prettig beschut tegen de zeewind.
De groei van het huidige Den Haag begint in de Middeleeuwen. In de 13de eeuw vestigt de graaf van Holland zich op de rand van een oude strandwal, het begin van het Binnenhof. Edelen en hoge ambtenaren willen in de buurt van het hof wonen en laten op de Vijverberg en het Voorhout stadspaleisjes bouwen. Even verderop, in het gebied rond de Grote Kerk, komt het dorp Die Haghe tot bloei. Hier wonen de ambachtslieden en neringdoenden.
Typisch Haags zijn de begrippen ‘zand en veen’ die verwijzen naar de ondergrond waarop de stad is gebouwd, maar ook naar de tegenstelling tussen rijk en arm. Vooral in de 19de eeuw ontstaat een scheiding: in noordwestelijke richting worden voor de elite wijken aangelegd op goede zandgronden, terwijl aan de zuidoostelijke kant van de stad op de veengronden arbeiderswijken verrijzen.
